The last dance
Volksdansen is zijn ziel en zaligheid. Hij geeft dansles, organiseert dansweekenden in binnen en buitenland en is daarnaast dol op zijn tuin. Het is Eefs wens dat dit allemaal belicht wordt in zijn afscheid. Een paar dagen voor zijn overlijden bespreken we dit.
Het is voorjaar en de temperaturen zijn al zomers. Omdat Eef thuis opgebaard wil worden kiezen hij, zijn vrouw en kinderen ervoor zijn lichaam te laten balsemen. Dat vergroot de kans op het slagen van de thuisopbaring. In zijn werkkamer wordt een plek voor hem gecreëerd.
 
De condoleance aan huis organiseren we een paar dagen later aan het  einde van de middag en trekken er ruim tijd voor uit. Eef ligt in zijn ruwhouten kist buiten in de tuin, tussen de volop bloeiende bloemen en struiken. Een lange sliert van familie, vrienden en kennissen loopt langs zijn kist en brengt troost mee voor de familie.
De volgende dag rijdt de uitvaartbus voor. De kist midden in de bus, bloemen en familie rondom hem.  Op ons gemak rijden we door zijn geliefde Twentse landschap naar het Lutterzand waar de afscheidsbijeenkomst in de buitenlucht gehouden wordt.
De gasten worden ontvangen met een heerlijke vegetarische lunch en zelfgemaakte arretjescake bij de koffie.
 
Aan het begin van de ceremonie kiest iedereen een steen uit. Stenen die hij vond tijdens vakanties en wandeltochten.  Na een aantal sprekers en muziek, gemaakt door zijn kinderen, wandelt het hele gezelschap in stilte naar de oever van de Dinkel. Iedereen is met zijn of haar gedachten bij Eef. Sommigen leggen hun steen in het water, anderen nemen de steen mee naar huis.
Terug bij de afscheidslocatie vormt de familie samen met de gasten een grote kring en wordt de laatste dans gedanst. Een afscheidsdans voor Eef.