Oliebollen-blues.
Op de laatste dag van het jaar sta ik in de garage oliebollen te bakken. De top 2000 klinkt uit de radio. Ik zing en neurie wat mee. Mijn gedachten gaan naar het jaar dat bijna voorbij is. Een jaar waarin ik veel families mocht helpen met het organiseren van een afscheid.
Ik denk aan de jonge ouders die zo uitkeken naar hun eerste kindje dat helaas niet levensvatbaar bleek. Waar we samen een klein en intiem afscheid voor bedachten.
Ik denk aan de echtgenoot die net met pensioen was. Het leven lachte hem toe. Eindelijk tijd voor het grote genieten… Totdat de diagnose gesteld werd en hij nog maar enkele weken te leven had.
Ik denk aan de ouders wiens zoon ervoor koos niet langer te willen leven. De wanhoop en de ontreddering die ik trof toen ik bij deze ouders aan de keukentafel zat en we een indrukwekkende afscheidsceremonie bedacht hebben.
Ik denk aan de ouders van een dochter die zo graag wilde leven, maar dat haar leven ontnomen werd door iemand die vond dat ze geen recht meer had op leven.
Ik denk aan de dochter die in het buitenland woont en haar vader die dood in huis gevonden werd. Het was een eenzame uitvaart…
Ik denk aan de goede kennis die plotseling overleed, waar ik met een intens verdrietige partner en kinderen het afscheid vorm gaf en meehuilde om het enorme verlies.
Op mijn pad kwamen oude mensen, jonge mensen. Ik mocht binnenkomen. Letterlijk en figuurlijk. Kreeg koffie en vertrouwen.
Ik denk aan mijn eigen vader. Bij de zoveelste oliebol die het vet in gaat word ik me bewust van het gemis. Ik heb nog zo vaak de neiging hem te bellen, ook al gingen die gesprekken moeizaam vanwege zijn slechte gehoor en hij maar beweerde dat mensen rondom hem zo onduidelijk spraken. Ik mis de ritjes naar Limburg die soms eindeloos lang waren. Ik mis de uitstapjes met hem, de koffie met vlaai waar hij zo van genoot. Ik mis hem!
En ik realiseer me nog meer dat in zo veel huizen geliefden gemist worden…
Met lichte weemoed, maar ook dankbaar, kijk ik terug naar 2017. Vanavond heet ik 2018 welkom en hoop op weer een betekenisvol jaar vol ontmoetingen.
De laatste twintig oliebollen die uit het vet komen breng ik naar de vader die gisteren zijn zoon verloor en nu een huis vol buitenlandse gasten heeft. Ik wens hem ondanks het gemis, licht en liefde in het nieuwe jaar. Datzelfde wens ik u allen toe.