In de columns die Wies maandelijks schrijft in het weekblad "Hallo Almelo", krijgt u een blik achter de schermen van de uitvaart en alle zaken en verhalen die daarmee samenhangen.
Soms met een lach, soms met een traan, maar altijd Puur Persoonlijk!
Het feestje van dood.
Voorzichtig kijkt Karlijn om het hoekje van de deur. Ze komt met haar broertje hand in hand naar binnen. Oma is overleden en ze komen met papa en mama op bezoek. Het is de eerste keer dat ze een dood mens ziet. Haar hamster was doodgegaan en die hadden ze in een kistje in de tuin begraven, maar nu oma… Ze kijkt haar ogen uit.
Oma ligt in de woonkamer in een rieten mand. Rondom staan bloemen en kaarsjes. Zo’n mand kent ze wel van haar fietsmandje, maar hier ligt oma in zo’n mand, in een veel grotere. Toch wel een beetje gek.
Ze raakt de handen van oma aan. Die voelen een beetje koud, gelukkig niet heel erg koud omdat oma gebalsemd is. Wat dat is weet ze niet precies, maar mama vertelde dat dat iets is waardoor oma niet op een koelplaat hoeft te liggen. Brrr, dat lijkt haar niks, buiten is het ook al zo koud.
De tekening die ze voor oma heeft gemaakt legt ze in de mand. Ze gaat nog veel meer kleuren en tekenen heeft ze zich voorgenomen.
Opa zit samen met mij aan tafel. We zijn bezig met de rouwkaarten. Een kaart met een mooie foto van oma. Deze gaan in enveloppen en Karlijn en haar broertje mogen helpen met de postzegels plakken. “Waarom krijgen mensen zo’n kaart” vraagt ze?
Mama vertelt:
“We gaan alle mensen vragen om naar een restaurant te komen. Wij gaan daar met opa en tante Ria en oom Piet met de bus naar toe en nemen oma en alle bloemen mee. In het restaurant gaan we vertellen over oma, over haar leven en wat ze allemaal leuk vond om te doen. Papa gaat op de gitaar spelen en tante Ria zingt een mooi liedje. We gaan naar foto’s kijken waar oma op staat. Jij mag kaarsjes aansteken en nog een mooie tekening op de mand leggen. En wanneer we dat gedaan hebben drinken we koffie en krijg jij limonade met wat lekkers erbij.”
Aandachtig luistert Karlijn naar het verhaal en gaat weer gauw spelen.
Op de dag van de uitvaart kom ik bij de familie binnen. Karlijn heeft met haar broertje papieren bloemen gemaakt en daarmee de mand versierd. Ik vertel dat de uitvaartbus er is en dat we gaan vertrekken. Karlijn maakt een sprongetje en roept verheugd: “We gaan naar het feestje van dood”.