“The last post”
 
Gerrit is zijn hele werkzame leven met hart en ziel postbode geweest. Begonnen op zijn achttiende in een strak uniform met gouden knopen en een pet. Zo’n postbode die weet waar iedereen woont en die aanbelt wanneer je jarig bent om je persoonlijk te feliciteren en je dan de felicitatiekaartjes overhandigt.
Als ik Gerrit spreek over zijn naderend afscheid moppert hij wat op de postbezorgers van tegenwoordig. “Tja, de tijden zijn veranderd. Er wordt bijna geen post meer verstuurd.  Alles gaat via mail en dat feestboek”, zegt hij, waarmee hij natuurlijk Facebook bedoelt.
Al filosoferend over de veranderende tijden komen de ideeën over zijn afscheid boven borrelen. Zijn echtgenote is enkele jaren geleden overleden en ondanks het feit dat zijn drie kinderen in de regio wonen voelt hij zich zo nu en dan eenzaam. Als hij post krijgt is dat gevoel iets minder, zelfs bij post van de belastingdienst.
Al een paar dagen na mijn bezoek sta ik weer bij dezelfde voordeur. Gerrit is overleden. Veel eerder dan verwacht moeten zijn kinderen en kleinkinderen hem loslaten.
We bespreken de wensen van Gerrit aan de keukentafel. Ik vertel de kinderen wat Gerrit mij vertelde in ons voorgesprek. Ik opper het idee om hem voor de laatste keer post te laten ontvangen. Dit wordt enthousiast ontvangen. 
Aan het voeteneind van zijn ruwhouten kist bevestigen we de bekende groene brievenbus. In de uitnodiging voor het afscheid vragen we iedereen een brief of kaart met persoonlijke herinneringen aan Gerrit mee te nemen. 
 
Het is een mooie zonnige dag wanneer we in de aula van het crematorium afscheid nemen. Verhalen worden verteld en we luisteren naar muziek. Muziek waar Gerrit zo van hield. Er wordt gelachen en zo nu en dan een traan weggepinkt. Aan het einde van de ceremonie nodig ik alle gasten uit om Gerrit een laatste groet te brengen. Langzaam lopen de gasten langs zijn kist. Terwijl zijn kleinzoon The last post op zijn trompet speelt,  kleppert herhaaldelijk de klep van de brievenbus die gevuld wordt met kaarten en briefjes vol lieve wensen en herinneringen aan Gerrit de postbode.