Column maart 2020 in het Almelo’s Weekblad: Corona in de uitvaart
Corona in de uitvaart
Ik kom terug van een relaxed weekje vakantie, en heb weer enorm veel energie. De enige Coronamaatregel op dat moment: geen handen geven.
De volgende dag help ik collega Angelien bij een uitvaart. Het went snel dat er geen handen geschud worden. Een hand op het hart en een kleine buiging naar de familie voelt ook heel warm.
‘S middags zit ik bij een andere familie aan tafel. Er zijn nog geen restricties maar in ons achterhoofd houden we rekening met wijzigingen van plannen. Halverwege de middag geef ik de drukker opdracht voor het maken van de uitnodigingskaart. Er worden veel, heel veel gasten verwacht.
Dan de persconferentie. Advies niet meer dan honderd gasten bij een ceremonie. Huh? Stop de persen is mijn dringende telefoontje naar de drukker.
Het aantal genodigden brengen we terug naar zeventig en de anderen nodigen we uit voor een condoleance. Drie dagen blijft het rustig aan het nieuwsfront en de uitvaart krijgt vorm. De kleinkinderen beschilderen de kist en alles wordt in gang gezet voor de ceremonie. Catering bespreken, muziek uitzoeken, sprekers bereiden zich voor.
Dan… nieuwe persconferentie. Maximaal dertig personen bij een ceremonie… We blazen de ceremonie helemaal af, voor de condoleance is dit niet meer haalbaar. We laten het er op aan komen en hopen op gezond verstand. Dat blijkt, iedereen houdt afstand en met de hand op het hart wordt er troost gebracht. Ongeveer twintig procent van de genodigden komt. Het condoleance boek is vervangen door een online register. De zon schijnt volop wanneer we de volgende dag met een klein intiem gezelschap naar de begraafplaats lopen, de kist op een loopkoets tussen de kinderen in. Een warm, liefdevol klein afscheid.
Echter, de maatregelen worden aangescherpt. De volgende opdracht verloopt alweer anders. Minimaal contact is het advies. Het uitzoeken en bespreken van de rouwkaart vind ik echt lastig om telefonisch te doen. Ik bezoek de dochters en zitten twee meter van elkaar af.
De verdere uitvaart bespreken we vooral via skype. In de kleine ceremonie steken we kaarsjes aan voor alle mensen die niet fysiek bij dit afscheid mogen zijn. Terwijl ik dit schrijf bekruipt me het gevoel dat we er nog niet zijn. Ik hoop dat ik kleine ceremonies mag blijven organiseren zodat je als familie goed afscheid kunt nemen van je dierbaren. En niet zoals in Italië, waar zelfs geen afscheidsbijeenkomst meer mogelijk is.
