In de columns die Wies maandelijks schrijft in het weekblad "Hallo Almelo", krijgt u een blik achter de schermen van de uitvaart en alle zaken en verhalen die daarmee samenhangen.
Soms met een lach, soms met een traan, maar altijd Puur Persoonlijk!
Het laatste uitje.
Wanneer ik binnen kom tref ik een volle woonkamer. Er zitten 6 kinderen met hun partners. In het kleine appartement is dat al snel veel. Moeder is overleden. Iedereen heeft er vrede mee en dat maakt dat de sfeer ontspannen is. Het is goed zo.
Er wordt koffie gedronken , gelachen, gepraat. Tussen alle verhalen door maken we een raamwerk voor het afscheid. Moeder wil een crematie en absoluut in kleine kring. Geen gedoe en geen poespas, een uitspraak die ik vaker hoor wanneer ik een uitvaart help organiseren bij oudere mensen. Maar ja… wat is geen poespas??
In haar geval betekent het alleen de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen bij de afscheidsceremonie, en dat zijn er al heel wat. Andere belangstellenden mogen de avond ervoor afscheid nemen en hun medeleven betuigen aan de familie.
In alles wat we overleggen schemert door dat moeder een gezelligheidsmens was. Dus ook bij de condoleance. Er moet koffie geschonken worden met iets lekkers bij. Anders is het zo kaal.
Wanneer het vervoer naar het crematorium aan de orde komt wordt er in eerste instantie gekozen voor een “gewone” rouwauto. Een van de dochters ziet het al voor zich. Een lange stoet met auto’s achter moeder aan. Muziekje aan, hapjes erbij, roept de andere dochter. Zo deden we dat toch altijd bij moeder wanneer we op stap gingen?
Op dat moment flitst er door mij heen dat dit een gelegenheid is om de uitvaartbus in te brengen. Het lijkt erop dat dit “laatste uitje” met moeder best gezellig mag worden. Na enige uitleg wordt dit idee enthousiast ontvangen.
Op de dag van de crematie stappen we ‘s middags met kinderen en partners in de bus. De kist staat centraal in de bus, kinderen en bloemen om haar heen. Omdat we deze bus 5 uur tot onze beschikking hebben maken we een kleine rondrit door Twente alvorens koers te zetten naar het crematorium.
Langs het geboortehuis van moeder en dan naar een van haar favoriete plekjes, in de buurt van de Lutte. De familie stapt uit en als eerbetoon aan moeder leggen we een klein bosje bloemen neer. Foto’s worden gemaakt, zoals dat bij elk uitje gebeurde. Terug in de bus klinkt Schlagermuziek en gaat zoon Jan rond met stukjes kaas en worst mét mosterd. Net als altijd wanneer ze met moeder op stap gingen.
Zo ook dit laatste “uitje”.