In de columns die Wies maandelijks schrijft in het weekblad "Hallo Almelo", krijgt u een blik achter de schermen van de uitvaart en alle zaken en verhalen die daarmee samenhangen.
Soms met een lach, soms met een traan, maar altijd Puur Persoonlijk!
 

Terug, maar nooit meer thuis.   

”Ik heb mijn vriend verloren”. Dat zijn de eerste woorden die ik hoor als ik vrijdagavond de telefoon opneem. De woorden komen hard binnen.

Jaap en Sanne zijn toe aan een welverdiende vakantie. Samen met hun kleine meisje van een jaar oud vertrekken ze naar Frankrijk. Het leven lacht hen toe. Ze genieten van hun vakantie, zorgeloos en blij.

Op een middag besluiten ze een stuk te gaan joggen. Er is oppas voor de kleine Isa dus ze hebben de tijd. Ze zijn zo’n 10 minuten onderweg als Jaap ineens begint te waggelen en valt. Een achtbaan van gebeurtenissen en emoties stormt op Sanne af. In het kleine plaatsje is de  ambulance snel ter plekke en na herhaaldelijke pogingen om Jaap te reanimeren wordt dit gestaakt.

Jaap wordt naar het plaatselijke mortuarium  gebracht en Sanne mag wonderlijk genoeg niet bij de verzorging zijn. Zo anders dan in Nederland waar de familie bij alles rond de dood betrokken wordt.

In Frankrijk wordt het lichaam standaard gebalsemd. Jaap dus ook. Wanneer Sanne hem weer mag zien, zitten er dikke lagen make-up op zijn gezicht om de schaafwonden en hechtingen te camoufleren. Dit is nauwelijks meer haar man! De gespierde armen en borstkast laten zien dat het haar Jaap is.

Een paar dagen later komt Sanne in Nederland. Ik ontmoet haar en de ouders van Jaap in het huis waar ze pas een paar jaar wonen. De gang staat vol met vakantiebagage. Schepjes en emmertjes, zwembandjes, troosteloos ligt het in de gang.

Bij een kop thee vertelt Sanne haar verhaal. De ouders van Jaap weten al een paar dagen dat hun kind overleden is, maar hebben hem nog niet gezien. Niet in staat om naar Frankrijk af te reizen. Voorzichtig bespreken we hoe het afscheid er uit komt te zien. Het meest belangrijke is dat Jaap thuis komt.

De alarmcentrale meldt dat Jaap over twee dagen in Nederland aankomt. Laat op die woensdagavond ontvang ik Sanne en zijn ouders  in het mortuarium. Na een lange rit is Jaap eindelijk weer thuis.

Vanuit de zinken kist leggen we hem op een bed. Een flesje met Bretons strandzand, de schelpen en een haarknipje van de kleine Isa bij hem.  Jaap is dan wel terug, maar thuis …nooit meer…