Ter ziele…
Vroeg in de ochtend klap ik mijn laptop open. Alle uitvaarten die ik om handen heb zijn afgerond. Dat betekent echter niet dat ik vrij ben. Voor de zelfstandige uitvaartondernemer ligt er nog heel wat werk te wachten. De boekhouding, dossiers maken, rekeningen betalen, voorraden nakijken, drukwerk bestellen en mijn werkkamer opruimen. Niet echt mijn favoriete bezigheid, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Dapper begin ik maar met de boekhouding. Gek idee dat een afscheid zich nu vertaalt in cijfers en dossiernummers. Twee koppen koffie en twee uur later is deze klus geklaard.
Bij het maken van de dossiers begint mijn laptop vervaarlijk te brommen. Er komt nog net geen rook uit. Vrij snel slaat het beeld op zwart. Het kost me moeite om kalm te blijven. Laptop en ik zijn goede vrienden zolang hij doet wat ik wil, maar nu…
Gelukkig werk ik in de Cloud en kan ik even op een andere computer verder. Manlief vliegt naar de pc-dokter, maar een spoedoperatie is niet mogelijk. Laptop aantal dagen weg. Zucht. Hoe ik dat ga doen bij een nieuwe opdracht? Waarschijnlijk ouderwets kaarten en advertentie met pen en papier opstellen. Kan ook natuurlijk.
Als ik even later vertrouwelijke documenten in de papierversnipperaar doe, prop ik er veel te veel tegelijk in. Ook de papierversnipperaar zucht en steunt en ruikt vreemd. Een heel klein rookwolkje verspreidt zich in mijn werkkamer. Er is maar één conclusie mogelijk… onherstelbaar kapot. Zucht.
De telefoon gaat. Ik mag een familie helpen. Werk waar ik energie van krijg. De familie wil moeder graag thuis opbaren. Buiten is het 32 graden. Ik neem de airco mee zodat de kamer zo koel mogelijk wordt. Bij de familie zet ik de airco aan… Wat ik ook doe of probeer, het ding blaast warme in plaats van koude lucht. Zucht. Dat kan er ook nog bij. Het derde apparaat dat ter ziele gaat vandaag. Manlief spoedt zich dit keer naar een bouwmarkt en weet de laatste airco uit de rekken te bemachtigen.
Laat op deze warme zomeravond lig ik in de hangmat mijn dag te overpeinzen. Bah, al die kapotte apparatuur. Maar ja, wat stelt het voor als ik dat afzet tegen het verlies van een moeder en oma vandaag. Onherstelbaar verlies.
Wanneer ik dan vlak voor het slapen gaan een berichtje krijg van een tevreden familie ben ik meer dan ooit weer erg blij met mijn werk.