Dierenliefde
Als een van de kippen van Annekes zoon ziek is belt ze dagelijks om te informeren naar de toestand van de kip en vergeet bijna te vragen hoe het met hem is… Ze is een dierenvriend.
De dag na haar overlijden zit ik met haar gezin buiten aan tafel haar uitvaart te bespreken. Kippen scharrelen in de ren, vogels vliegen af en aan naar het voederhuisje en haar ‘oppas’ hond ligt onder tafel. De kinderen hebben al besloten dat er een collage van foto’s op de rouwkaart komt te staan. Foto’s die laten zien wie Anneke was en waar zij van hield.
Even later zie ik mezelf op mijn knieën in de kippenren liggen om de kippen te fotograferen. De dochters creëren stillevens van bloempotten en spullen uit haar tuin die ik ook op de foto zet.
De kaart wordt prachtig. Anneke in het midden en afbeeldingen van alles wat haar dierbaar is om haar heen, zo ook een gezinsfoto.
We hoeven niet lang na te denken over de locatie van de afscheidsbijeenkomst. Geen crematorium of uitvaartcentrum, dat is van meet af aan duidelijk. De keuze valt op  ‘Erve Beeklust’, een intieme locatie naast de kinderboerderij.
Op de dag van de uitvaart schijnt de zon volop en alle dieren van de kinderboerderij lopen buiten.
De grote tuindeuren van het zaaltje staan open. De familie zit met de gasten in een grote kring rondom de kist. Tijdens de stiltes die vallen tussen de toespraken en de muziek, hoor je buiten heel toepasselijk het gemekker van de geitjes en  geblaat van de lammetjes.
Na de ceremonie vertrekken we in een grote stoet lopend naar de begraafplaats. Echtgenoot en kinderen lopen naast de baar, Anneke tussen hen in. Precies op het moment dat we het bruggetje over de Almelose Aa oversteken, beginnen de eenden overweldigend te kwaken. Even verderop beginnen twee koeien spontaan te loeien en de schapen, misschien geschrokken van de grote groep mensen, rennen een eind langs het gaas met ons mee.
Een laatste groet van de dieren aan een dierenvriend.